நதியே நதியே காதல் நதியே....

பட்டாம்பூச்சிகளையும் தும்பிகளையும் எனக்கு அறிமுக படுத்தியதே அந்த ஆத்து சாலை தான். இருபுறங்களிலும் மரங்களும் வயல்களும் பசுமையை நிறைத்திருக்க நடுவே உள்ள சாலை வழி நாங்கள் ஆற்றங்கரைக்கு போவோம். மலை இறங்கியதும் அவளை அன்புடன் அழைத்ததால் அம்பாசமுத்திரத்தில் ஆசையுடன் படர்ந்திருந்தாள் தாமிரபரணி.

ஞாயிறுகளை ஆசையாய் எதிர்பார்ப்பதே ஆற்றில் குளிக்கலாம் என்பதற்காக தான். இவ்வளவு ஆசை படுவதால் நீந்த தெரிந்திருக்குமா என்றால் இல்லை, அங்கே சென்று அந்த படித்துறைகளில் அமர்ந்து கொண்டு வாளியில் கோரி கோரி குளிபதற்கே அவ்வளவு பரவசம். அப்போதெல்லாம் அம்மாவோ பாட்டியோ குளிப்பதை பார்த்தாலே மகிழ்ச்சி தண்ணீரில் முங்கி சில மணித்துளிகள் அப்படியே இருந்து இலக்கான கன்னுகுட்டி பாறை(கன்னுக்குட்டியின் முதுகு புறம் போல அமைத்திருக்கும்) அருகில் போய் எழுந்து வரும் போது அவர்கள் கண்ணில் தெரியும் ஆனந்தம் விவரிக்க இயலாதது, அதை பார்க்கும் எனக்கும் அப்படி குளிக்க ஆசை வரும் எனினும் அடி வயிற்றில் ஒரு பயம் இருக்கும் அந்த சின்ன வயதில்.

அம்மா ஒரு மூட்டை துணிகளை துவைத்து முடிக்கும் வரை சிறு மீன்கள் கால்களில் விளையாடிகொண்டிருக்க அந்த மஞ்சள் துணி சோப்பின் மனம் நிறைந்திருக்கும் படித்துறைகளில் ஈர சேலையில் குளித்து கொண்டிருக்கும் அக்காகளையும் அவர்களை ரகசியமாய் ரசித்து கொண்டிருக்கும் அண்ணன்களையும் பார்த்தபடி அமர்ந்திருப்பேன். அந்த சொரசொரப்பான படித்துறைகளில் மஞ்சளை உரசி தேய்த்தபடி மறுபடியும் முங்கு போட கிளம்புவாள் பாட்டி.

இப்படி குளிக்க போகும் தருணங்களில் என்றாவது ஆற்றின் மேல் உள்ள தண்டவாளங்களில் ரயில் போனால் அன்று குதி ஆட்டம் தான். தூரத்தில் பச்சை மரங்கள் மிதக்கும் ஆத்திற்கும் வானத்திற்கும் நடுவே வேகமாய் போகும் அந்த ரயிலோடு பறக்கும் மனதும். வெளி ஊருக்கு படிக்க போன நாட்களில் ஊரும் ஆறும் அந்த ஆத்து சாலையும் பொக்கிஷங்களாய் தெரிய தொடங்கிய போது, ஆச்சி அழைப்பதாய் கனவு வரும். 'எடி ஆத்துக்கு குளிக்க வாரியா கன்னுகுட்டி பாறை முங்கி தண்ணி போகுதாம்' என்று நிஜத்தில் அழைப்பதை போலவே இருக்கும். இதென்ன அம்மாவும் அப்பாவும் தராத எந்த சந்தோஷத்தை இந்த நதி தந்திருக்கும் என்று வியப்பு வரும்.

மாலை வேளைகளில் தோழியுடன் ஆத்து சாலையின் அந்த மென் காற்றில் நடந்து போய் படித்துறைகளில் அமர்ந்து அக்கரையில் கேட்கும் வார்த்தைகளற்ற அந்த இசையை கேட்க்கும் போது மனசு நிறைந்து வழியும். பசும் பட்டாடை விரிந்திருக்கும் அந்த வயல்களில் நடுவே போகும் வரப்பு தண்ணீரில் விளையாடிய போது மனம் குழந்தையாகும்.

பின்நாளில் என்னவனை பற்றிய என் கனவுகளில் எல்லாம் நான் அந்த நாயகனுடன் ஆத்து சாலையில் தான் கரம் கோர்த்து நடந்திருந்தேன். அதே ஆத்து சாலையில் என்னவருடன் நடந்த போது என் கனவு மெய் பட்டதில் மகிழ்ச்சியின் உச்சத்தில் இருந்தேன். இன்று நகரத்தில் உலவி திரிவது என் கால்கள் மட்டுமே, மனம் என்னவோ தாமிரபரணி படித்துறைகளில் தான் மூழ்கி திழைகிறது.

பி. கு : இந்த படங்கள் அனைத்தும் அம்பாசமுத்திரத்தில் பிறந்து வளர்ந்த ஷங்கரின் கைவண்ணங்கள். நன்றி ஷங்கர்.